در این مقاله جهت درک بهتر کاربران به زبان ساده انواع مختلف سرویس های میزبانی یا Hosting معرفی می شود تا بتوانید سرویس مناسب برای فعالیت خود را انتخاب نمایید.
در ابتدا میزبانی وب یا Web Hosting به صورت عمومی استفاده نمی شد و فقط شرکت های دولتی و خصوصی یا صرف هزینه های بالا جهت راه اندازی سامانه های تجاری ، سازمانی یا دولتی از این خدمات استفاده می کردند.
همان طور که اطلاع دارید جهت ارائه خدمات میزبانی وب ۲ مورد اساسی لازم هست. مورد اول یک رایانه با سخت افزار قدرتمند و مناسب که سرور نامیده می شود و مورد دوم نیز پهنای باند یا اتصال به اینترنت است. به عبارتی این رایانه باید به اینترنت متصل باشد تا در تمام دنیا قابل دسترس باشد.
امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی مکان هایی برای ارائه خدمات میزبانی وب به نام مراکز داده یا Datacenter ها ایجاد شده است. در این مراکز داده علاوه بر ۲ مورد ذکر شده یعنی رایانه های بسیار قدرتمند و گرانقمیت یا Server و پهنای باند و اتصال به اینترنت با سرعت بالا ، موارد دیگری مانند امنیت بالا ، سیستم اتفاء حریق ، سیستم برق اضطراری و … جهت بالابردن کیفیت و پایداری خدمات میزبانی وب ارائه می شود.
لذا سازمان های خصوصی و دولتی برای استفاده از خدمات میزبانی وب از دیتاسنترها استفاده کردند که باعث بالارفتن کیفیت و پایین آمدن هزینه های آن ها شد.طبیعتا ایجاد چنین دیتاسنتری بسیار هزینه بر هست ( چند صد میلیون دلار ).
این شرکت ها و سازمان ها امروزه به ۲ صورت از خدمات دیتاسنتر ها استفاده می کنند.
۱ – اجاره سرور های اختصاصی یا Rent :
در این روش سازمان یا شرکت بسته به نیاز خود از بین سرور ها یا رایانه های موجود در دیتاسنتر انتخاب می کند. برای مثال سازمان خصوصی برای انجام فعالیت های تجاری تحت وب خود برنامه ها یا نرم افزار هایی دارد که حدااقل نیاز به ۸ گیگابایت رم و پردازنده ۴ هسته ای و ۵۰۰ گیگیابایت هارد دارد. با بررسی و پیش بینی تعداد مراجعه کنندگان و نحوه فعالیت سایت و غیره تخمین می زند که در ماه نیاز به ۱ ترابایت پهنای باند یا Taraffic دارد. لذا سرور نزدیک به این مشخصات را از لیست سرور های ارائه شده در دیتاسنتر انتخاب و به صورت ماهانه هزینه اجاره این سرور و پهنای باند + هزینه های جانبی مانند پشتیبانی سرور و … را پرداخت می کند.
این نوع سرور امروزه در دیتاسنتر های مختلف بر اساس کیفیت و امکانات با قیمت های مختلفی ارائه می شود ولی معمولا از قیمت ۸۰-۱۰۰ دلار در ماه شروع می شود.
معایب :
– هزینه ماهانه بالا ( شروع از ۸۰ دلار ) ،
– نیاز به اطلاعات و دانش فنی برای پیکربندی نرم افزار ها و سیستم عامل جهت راه اندازی وب سایت ( دیتاسنتر این سرور ها را در حالت پیش فرض فقط با نصب سیستم عامل مدنظر تحویل می دهد ) همچنین حل مشکلات نرم افزاری احتمالی بر عهده مشتری است.
مزایا :
– عدم نیاز به هزینه اولیه بالا برای خرید سرور ( شروع از ۸۰۰ دلار ) ،
– استفاده از منابع کامل سخت افزاری سرور مانند تمامی قدرت پردازنده ، رم و هارد دیسک
– دسترسی کامل به مدیریت سیستم عامل و نرم افزار ها جهت تنظیمات و پیکربندی دلخواه
– پشتیبانی سخت افزاری سرور مانند خراب شدن هارد ، رم و قطعات دیگر بر عهده دیتاسنتر می باشد و در صورت وجود چنین مواردی با هزینه خود موظف هست که مشکل را برطرف کند.
۲ – استفاده از خدمات Colocation یا نگهداری سرور
در مورد بالا پس از اتمام فعالیت یا اتمام قرارداد سرور نزد دیتاسنتر هست و مالک سرور دیتاسنتر می باشد.اما در روش نگهداری سرور سازمان یا شرکت یک سرور یا رایانه بر اساس نیاز های خود خریداری می کند و به دیتاسنتر می سپارد.برای مثال هزینه سروری که در مثال بالا ذکر شده در حال حاظر حدود ۸۰۰ دلار هست.و فقط ماهانه هزینه پشتیبانی ، نگهداری و مصرف پهنای باند یا ترافیک را پرداخت می کند.و پس از پایان قرارداد یا فعالیت نیز سرور را از دیتاسنتر دریافت می کند.
این نوع سرویس امروزه در دیتاسنتر های مختلف بر اساس کیفیت و امکانات با قیمت های مختلفی ارائه می شود ولی معمولا از قیمت ۵۰-۷۰ دلار در ماه شروع می شود.
معایب :
– هزینه اولیه بالا برای خرید سرور ( شروع از ۸۰۰ دلار ) ،
– نیاز به اطلاعات و دانش فنی برای پیکربندی نرم افزار ها و سیستم عامل جهت راه اندازی وب سایت ( دیتاسنتر این سرور ها را در حالت پیش فرض فقط با نصب سیستم عامل مدنظر تحویل می دهد ) همچنین حل مشکلات نرم افزاری احتمالی بر عهده مشتری است.
– پشتیبانی سخت افزاری سرور مانند خراب شدن هارد ، رم و قطعات دیگر بر عهده مشتری است و جهت رفع و حل مشکلات باید به دیتاسنتر هزینه پرداخت کند.
مزایا :
– هزینه ماهانه پایین ( شروع از ۵۰ دلار ) ،
– استفاده از منابع کامل سخت افزای سرور مانند تمامی قدرت پردازنده ، رم و هارد دیسک
– دسترسی کامل به مدیریت سیستم عامل و نرم افزار ها جهت تنظیمات و پیکربندی دلخواه
۲ روش بالا به میزبانی اختصاصی یا Dedicated Hosting معروف است ، زیرا یک سرور با منابع کامل مانند رم و پردازنده در اختیار یک شرکت و فعالیت های آن قرار دارد.طبیعتاً شرکت ها و سازمان هایی از این سرویس استفاده می کنند که نرم افزار ها و فعالیت اینترنتی آن ها نیاز به منابع بالای رم و پردازنده دارد و افراد بسیاری به وب سایت آن ها مراجعه می کنند و فعالیت های بسیاری در این سرور ها انجام می شود و هزینه نسبتاً بالایی نیز پرداخت می کنند.
البته ناگفته نماند که شرکت های بسیار زیادی وجود دارند که فعالیت تحت وب یا اینترنتی آن ها حتی با ۱۰ سرور قدرتمند اختصاصی نیز جوابگو نیست ! و از مجموعه سرور های متصل به هم که بعضاً بیش از یک دیتاسنتر معمولی می باشد میزبانی می شوند.شاید بیش از صد ها سرور متصل به هم از طریق شبکه های رایانه ای.شاید بپرسید چه شرکت هایی ؟ زیاد راه دور نروید خیلی با آن ها سر و کار دارید ! مثل Google.com و سایت های مشابه یا Facebook.com و … که برای راه اندازی وب سایت و خدمات اینترنتی خود از شبکه های چند صدتایی سرور استفاده می کنند تا پاسخگوی حجم بالای فعالیت ها و اطلاعات کاربران باشد.هزینه میزبانی این وب سایت ها هزاران دلار در ماه است.
۳ – سرور های مجازی یا VPS
در این میان شرکت هایی هم وجود دارند که برای اجرای وب سایت ها ، سامانه های تحت وب و در نهایت وب سایت های خود به منابع کمتری نیاز دارند ! مثلاً یک شرکت تجاری ممکن است برای اجرای نرم افزار تحت وب خود مانند بخش پشتیبانی ، فروش و … نیاز به حداکثر ۱ گیگابایت رم و پردازنده ۲ هسته ای داشته باشد. طبیعتا برای این شرکت صرفه اقتصادی ندارد که یک سرور با سخت افزار بالا تهیه نماید و هزینه ماهانه پهنای باند چند ترابایتی بپردازد. امروزه برای میزبانی این نوع وب سایت ها راه کار مناسبی وجود دارد به نام مجازی سازی یا Virtulaisation ، در این روش یک سرور اختصاصی با منابع بالا به وسیله نرم افزار مجازی ساز به چندین سرور مجازی یا Virtual Private Server با منابع کمتر تقسیم می شود و هزینه کل سرور بین آن ها شکسته می شود.به این نوع سرور ها عموماً سرور مجازی یا VPS گفته می شود. این سرور ها کاملاً از لحاظ نرم افزاری و شبکه مستقل هستند و مانند یک سرور اختصاصی عمل می کنند ، هرکدام دارای سیستم عامل جداگانه هستند و از آدرس های اینترنتی جداگانه قابل دسترس می باشند. تنها نقطه اشتراک این سرور ها اشتراکی بودن پردازنده ، رم و سخت افزار های دیگر می باشد. تمامی این سرور های مجازی از یک پردازنده تغذیه می شوند و از رم سرور استفاده می کنند. در مواردی به وسیله نرم افزار مجازی ساز به هر کدام از سرور های مجازی مقدار مشخصی از رم و پردازنده نیز اختصاص داده می شود که فعالیت آن ها بر روی یکدیگر تاثیر منفی نگذارد. به این سرور ها سرور های اختصاصی مجازی یا Virtual Dedicated Server گفته می شود.
این نوع سرویس امروزه بر اساس کیفیت و امکانات با قیمت های مختلفی ارائه می شود ولی معمولا از قیمت ۱۰-۳۰ دلار در ماه شروع می شود.
معایب :
– اشتراکی بودن پردازنده و رم سرور اصلی بین سرور های مجازی ( معمولاً بین ۱۰-۲۰ سرور مجازی )
– نیاز به اطلاعات و دانش فنی برای پیکربندی نرم افزار ها و سیستم عامل جهت راه اندازی وب سایت ( سرویس دهنده این سرور ها را در حالت پیش فرض فقط با نصب سیستم عامل مدنظر تحویل می دهد ) همچنین حل مشکلات نرم افزاری احتمالی بر عهده مشتری است.
مزایا :
– هزینه پایین نسبت به سرور اختصاصی ( شروع از ۱۵ دلار در ماه ) ،
– مستقل بودن سرور ها و عدم تاثیر گذاری بر یکدیگر
– دسترسی کامل به مدیریت سیستم عامل و نرم افزار ها جهت تنظیمات و پیکربندی دلخواه
– پشتیبانی سخت افزاری سرور مانند خراب شدن هارد ، رم و قطعات دیگر بر عهده سرویس دهنده می باشد و در صورت وجود چنین مواردی با هزینه خود موظف هست که مشکل را برطرف کند.
۴ – میزبانی وب اشتراکی یا Shared Hosting
بعضا شرکت ها و سازمان هایی نیز وجود دارند که فعالیت تحت وب آن ها محدود است به معرفی محصولات ، اطلاعات نوشتاری با بازدید و ترافیک نه چندان بالا ! و یا وب سایت های خبری ، وبلاگ ها ، انجمن ها و … که دارای مصرف منابع بسیار پایین هستند به دلیل بازدید پایین – متوسط و فعالیت های نرم افزاری ساده و عمومی ، مصرف رم این وب سایت ها معمولاً حداکثر ۱۲۸ مگابایت است..صاحبان این نوع وب سایت ها معمولاً تمایل به پرداخت هزینه های بالا ندارند. لذا امروزه سرویس های هاست اشتراکی یا Shared Hosting برای این دسته از اشخاص توصیه می شود.در این نوع میزبانی شرکت های سرویس دهنده یک سرور اختصاصی در دیتاسنتر اجاره یا به صورت Colocation تهیه می کنند سپس با استفاده از نرم افزار های مدیریت اکانت مانند cPanel یا DirectAdmin و غیره برای هر کدام از مشتریان یک اکانت با امکانات مشخص ایجاد می کنند. در این نوع خدمات میزبانی مانند سرور های مجازی منابع مانند رم و پردازنده بین اکانت های میزبانی به اشتراک گذاشته می شود با این تفاوت که در این نوع خدمات معمولاً ۲۰۰ الی ۵۰۰ اکانت در سرور میزبانی می شوند.همچنین برخلاف سرور های مجازی از نظر نرم افزاری و شبکه مانند سیستم عامل و IP نیز مشترک هستند و امکان اعمال تغییرات سفارشی یا دلخواه را در تنظیمات نرم افزار سرور و سیستم عامل را ندارند.
معایب :
– اشتراکی بودن پردازنده و رم سرور اصلی بین اکانت های میزبانی شده ( معمولاً بین ۲۰۰-۵۰۰ اکانت میزبانی ) معمولاً هر اکانت حداکثز ۵-۱۰% از پردازنده و ۱۲۸ مگابایت از رم را مجاز است استفاده کند.
– عدم دسترسی به تنظیمات سیستم عامل ، کنترل پانل و نرم افزار های طرف سرور مانند PHP ، Apache و …
– تا حدودی تاثیر گذاری اکانت های دیگر بر سرویس شما
مزایا :
– هزینه پایین نسبت به سرور مجازی ( شروع از ماهانه ۳ دلار ) ،
– پشتیبانی نرم افزار های سمت سرور مانند سیستم عامل ، کنترل پانل ، سروریس های میزبانی مانند Apache ، MySQL و غیره بر عهده سرویس دهنده است.
– پشتیبانی سخت افزاری مانند خراب شدن هارد ، رم و قطعات دیگر بر عهده سرویس دهنده می باشد و در صورت وجود چنین مواردی با هزینه خود موظف هست که مشکل را برطرف کند.
نتیجه گیری :
صاحبان وب سایت ها و تجارت های اینترنتی می بایست بر اساس منابع مورد نیاز وب سایت و نیاز های نرم افزاری خود نسبت به خرید انواع مختلف خدمات میزبانی اقدام کنند در غیر این صورت یا با پرداخت هزینه های بی مورد دچار ضرر می شوند و یا با خرید سروس های نا مناسب با نیاز های خود دچار مشکل در اجرا و فعالیت وب سایت می شوند.
مهمترین فاکتور ها برای انتخاب سرویس خدمات میزبانی :
۱ – میزان نیاز به منابع سخت افزاری مانند رم و پردازنده که بستگی مستقیم با نوع فعالیت سایت یا سامانه شما و نرم افزار های مورد استفاده دارد ( هرچه نرم افزار بهینه تر باشد مصرف منابع آن کمتر است ) در کنار تعداد نفرات بازدید کننده و ترافیک سایت
۲ – میزان اطلاعات و دانش فنی شما برای مدیریت سرور
۳ – مقدار هزینه قابل پرداخت
موفق و پیروز باشد.
منبع : مهرهاست – MehrHost.com
( کپی برداری با ذکر منبع مجاز است )